Liturgia Wigilii Paschalnej

„Wielka cisza spowiła ziemię; wielka na niej cisza i pustka. 'Cisza wielka, bo Król zasnął’, ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele, a wzbudził tych, którzy spali od wieków… Idzie, by odnaleźć pierwszego człowieka, jak zgubioną owieczkę. Pragnie nawiedzić tych, którzy siedzą zupełnie pogrążeni w cieniu śmierci; by wyzwolić z bólów niewolnika Adama, a wraz z nim niewolnicę Ewę, idzie On, który jest ich Bogiem i Synem Ewy… Oto Ja, twój Bóg, który dla ciebie stałem się twoim synem… Zbudź się, który śpisz! Nie po to bowiem cię stworzyłem, byś pozostawał spętany w Otchłani. Powstań z martwych, albowiem jestem życiem umarłych”.
Tekst nieznanego autora

O godzinie 19:00 rozpoczęła się Liturgia Wigilii Paschalnej, składająca się z następujących części:

Liturgia Światła
Liturgia ta, zwana lucernarium nawiązuje do symbolu światła. Przy całkowicie wygaszonym kościele, na polu przy ognisku nastąpiło poświęcenie ognia, a następnie ks. Proboszcz wypowiadając słowa: „Chrystus wczoraj i dziś. Początek i koniec. Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków” – żłobił na paschale znak krzyża i wytyczał pięć punktów, umieszczając w nich duże gwoździe, symbolizujące pięć ran Jezusa.

Na paschale widnieją również greckie litery alfa i omega oraz data roczna. Zapalenie paschału, oznaczającego osobę Chrystusa, czyli Światłość Świata, uzmysławia nam raz jeszcze, że dokonała się Pascha, przejście z mroku do jasności, ze śmierci do życia: „Niech światło Chrystusa chwalebnie zmartwychwstałego rozproszy ciemności naszych serc i umysłów”

W uroczystej procesji, z zapalonym paschałem, który trzymał ks. Proboszcz, wszyscy weszli do ciemnego, kościoła. Tutaj 3 razy wypowiada się „Światło Chrystusa”, po czym światła w Kościele się zaświecają.

Teraz zostaje odśpiewany Exsultet, czyli Orędzie Wielkanocne.

Raduj, się ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa!…..

Liturgia Słowa.
Liturgia Słowa w Wielką Sobotę jest bardzo bogata i rozbudowana. Czytania pokazują całą historię Zbawienia: od początku świata, poprzez wyprowadzenie Narodu Wybranego z Egiptu, aż do czasu, gdy Jednorodzony Boży Syn stał się Barankiem, by zbawić grzechy świata, a zabity za nasze grzechy trzeciego dnia powstał z martwych. Szczególnie ważne w Liturgii Słowa są dwa śpiewy: Gloria (po ostatnim czytaniu ze Starego Testamentu), któremu towarzyszy bicie dzwonów, a które symbolizuje przejście (pascha) ze Starego Przymierza do Nowego Testamentu, oraz aklamacja Alleluja, która pojawia się w Liturgii pierwszy raz od początku Wielkiego Postu.

Liturgia Chrzcielna.
Cudowne przejście Narodu Wybranego przez wody Morza Czerwonego (Wj 13,17-14,31) w Tradycji Kościoła było od początku postrzegane jako zapowiedź; typ obmycia wiernych w wodach sakramentu chrztu świętego, który daje nowe życie wyznawcom Chrystusa..
Część ta poświęcona jest tajemnicom sakramentu chrztu. Liturgię chrzcielną otwiera odśpiewanie Litanii do Wszystkich Świętych, podkreślającej jedność całego Kościoła.

Ks. Proboszcz poświęca wodę chrzcielną. Tekst błogosławieństwa przypomina odradzającą moc wody. Wszyscy zgromadzeni w świątyni odnawiali przyrzeczenia chrzcielne: wyznając swą wiarę i wyrzekając się szatana. Zostają oni również pokropieni wodą święconą.